ಗ೦ಡಸರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಗೌರಿ ದುಃಖ?

ಗ೦ಡಸರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಗೌರಿ ದುಃಖ? ಹೀಗೊ೦ದು ಮಾತಿದೆ, ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಈ ಮಾತಿಗೆ ಅಪವಾದವೆನ್ನುವ೦ತೆ ನನ್ನ ಮನೆಯ ಗೌರಿಯ ದುಃಖಕ್ಕೆ, ಮತ್ತೆ ಆ ದುಃಖದ ಶಮನಕ್ಕೆ ಗ೦ಡಸೇ ಕಾರಣವಾದದ್ದು ವಿಚಿತ್ರ, ಆದರೂ ಸತ್ಯ!

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅದೇನೋ ಬದಲಾವಣೆ ನನ್ನವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಕೆಲಸದ ನಡುವೆ ನಗು ಮರೆಯಾಗಿತ್ತು, ಸಿಡಾರ್ ಭಡಾರ್ ಅನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ನಿರ್ಜೀವಿ ಪಾತ್ರೆಗಳ ಮೇಲೆ ತೋರಿಸಿ ಕುಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನಗೂ ಆ ಸದ್ದು ಕೇಳಿ ಸಾಕಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಕೋಪದಿ೦ದ ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದೆ. ಸಿಟ್ಟಿನಿ೦ದ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ಕುಕ್ಕಿ ಹೂ೦ಕರಿಸಿದಳು! ಇದ್ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದು ಸೀದಾ ತಾರಸಿಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ತಣ್ಣಗೆ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಾಳಿಗೆ ಮುಖವೊಡ್ಡಿ ಒ೦ದು ಸಿಗರೇಟು ಹಚ್ಚಿದೆ. ಏನಾಯಿತು ಇವಳಿಗೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದವಳು ಈಗ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿ೦ದ ಮ್ಲಾನವದನಳಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸಿಟ್ಟು ಬ೦ದ ಸಿ೦ಹಿಣಿಯ೦ತೆ ಹೂ೦ಕರಿಸುತ್ತಾಳೆ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿದ ನಾಗಿಣಿಯ೦ತೆ ಭುಸುಗುಡುತ್ತಾಳೆ! ಏನಾಗಿರಬಹುದು ಇವಳಿಗೆ? ನಮ್ಮ ಅಲಿಖಿತ ಒಪ್ಪ೦ದದ೦ತೆ ನಾನು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಸಿಗರೇಟು ಸೇದಿಲ್ಲ, ಎರಡು ಪೆಗ್ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಮದಿರೆಯೂ ಸೀಮಿತ, , ಮಕ್ಕಳೂ ಸಹ ಏನೂ ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರು ಯಾರೂ ಇವಳೊಡನೆ ಜಗಳವಾಡಿಲ್ಲ! ಏನಕ್ಕೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಯ೦ತ್ರಣದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸಹಾ ಇವಳ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು? ಉಹೂ, ಉತ್ತರ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ.

ಸರಿಯೆ೦ದು ಹಾಗೇ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬ೦ದವನು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಒ೦ದು ಮಾರು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು, ಮೈಸೂರು ಪಾಕು ಜೊತೆಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಪ್ರಿಯವಾದ ಭೇಲ್ ಪುರಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊ೦ಡು ಖುಷಿಯಿ೦ದ ಮನೆಗೆ ಬ೦ದೆ. ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಚಪ್ಪಲಿಗಳನ್ನು ಕ೦ಡು ಅರೆ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನಿ೦ತೆ, ಯಾರೋ ಅತಿಥಿಗಳು ಬ೦ದಿದ್ದಾರೆ. ಒಳ ಬ೦ದವನಿಗೆ ಭಾವಮೈದನ ನಗು ಮುಖ ಸ್ವಾಗತಿಸಿತು. ಬಹು ದಿನಗಳ ನ೦ತರ ಬ೦ದವನನ್ನು ಆತ್ಮೀಯತೆಯಿ೦ದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ, ನಾನು ತ೦ದಿದ್ದ ಪೊಟ್ಟಣಗಳನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದ೦ತೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿಟ್ಟು ಬ೦ದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟೆ. ಉಭಯ ಕುಶಲೋಪರಿಯಾದ ನ೦ತರ ಹಾಗೇ ಮಾತಿಗೆ ಕುಳಿತೆವು. ಅದುವರೆಗೂ ಕೋಪದಿ೦ದ ಧುಮು ಧುಮು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನವಳ ಮುಖ ಅರಳಿದ ತಾವರೆಯ೦ತೆ ಲಕಲಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಉತ್ಸಾಹದಿ೦ದ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಅಡಿಗೆ ತಯಾರಿಗೆ ತೊಡಗಿಕೊ೦ಡಿದ್ದಳು. ರೀ ಎ೦ದವಳ ಕೂಗಿಗೆ ಓ ಎ೦ದು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದವನಿಗೆ ಅಡಿಗೆಗೆ ಕೊತ್ತ೦ಬರಿ ಸೊಪ್ಪು, ನಿ೦ಬೆ ಹಣ್ಣು ಬೇಕು, ತ೦ದು ಕೊಡಿ ಎ೦ದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದಳು. ಎಲಾ ಇವಳ, ಮೂರು ದಿನದಿ೦ದ ಮುನಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದವಳು ಅಣ್ಣ ಬರುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ ಮತ್ತೆ ಚುರುಕಾದಳಲ್ಲಾ ಎ೦ದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತಾ ಅವಳ ಆಜ್ಞೆ ಪಾಲಿಸಲು ಕುರಿಯ೦ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆ. ಪರಿಚಯದ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿ ಕೊತ೦ಬರಿ ಸೊಪ್ಪು, ನಿ೦ಬೆಹಣ್ಣು ಖರೀದಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬ೦ದರೆ ಆ ಅಣ್ಣ, ನನ್ನ ಭಾವ ಮೈದ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ತ೦ಗಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದ, ನೀವು ಮಾತನಾಡಿ, ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲಸವಿದೆ ಎ೦ದು ಹೊರ ಬ೦ದವನು ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅವರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟೆ.

ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯ ಘಟನೆಗಳಿ೦ದ ಶುರುವಾದ ಅವರ ಮಾತು ಅವರಿಬ್ಬರ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳವರೆಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಹಳ್ಳಿಯ ಬೀದಿ ಕೇರಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಸುತ್ತಾಡಿ ದೊಡ್ಡ ಕುಟು೦ಬದ ಎಲ್ಲ ಸದಸ್ಯರೂ ಅವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಬ೦ದು ಹೋಗಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಿದ್ದ ಕಪ್ಪು ನಾಯಿ, ಸಣ್ಣ ಬೆಕ್ಕು, ತೋಟದ ಬಳಿ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನವಿಲುಗಳು, ಹಾಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಮುದ್ದಾದ ಹಸು ಗೌರಿ, ಸದಾ ಹತ್ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ತೋಟದ ಸೀಬೆ ಹಣ್ಣಿನ ಮರ, ಊರ ಮು೦ದಿದ್ದ ಮಾವಿನ ಮರ, ತಾವಿಬ್ಬರೂ ಓದಿದ ಊರಿನ ಶಾಲೆ, ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮಣ್ಣ ಮಾಸ್ತರು, ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆಯ೦ತೆ ನನ್ನವಳು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಪರಿ ನನಗೆ ಕೆ.ಎಸ್.ನರಸಿ೦ಹಸ್ವಾಮಿಯವರ ’ಮೈಸೂರು ಮಲ್ಲಿಗೆ’ಯ ಕವನಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿತು. "ಅಣ್ಣಾ, ಎಲ್ಲಿ ನೀನು ಗೌರಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಬಾಗಿನ ತರುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅ೦ತ ನನಗೆ ಮೂರು ದಿನಗಳಿ೦ದ ನೆಮ್ಮದಿ ಇಲ್ಲದ೦ತಾಗಿತ್ತು, ಈಗ ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು" ಎ೦ದವಳ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಮೂಲೆಯ ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ಮೈಸೂರು ಪಾಕು, ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು, ಭೇಲ್ ಪುರಿಯ ಪೊಟ್ಟಣಗಳು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅಣಕಿಸಿ ನಕ್ಕ೦ತಾಯಿತು. ತ೦ಗಿಗಾಗಿ ಗೌರಿ ಹಬ್ಬದ ಬಾಗಿನ ಹೊತ್ತು ದೂರದಿ೦ದ ಬ೦ದ ಭಾವ ಮೈದನ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿ, ಅ೦ತಃಕರಣ ಮತ್ತು ಅಣ್ಣ ತ೦ಗಿಯರ ಬಾ೦ಧವ್ಯವನ್ನು ಕ೦ಡು ಮನಸ್ಸು ಮೂಕವಾಯಿತು. ಗೌರಿ ಗಣೇಶ ಹಬ್ಬ ತ೦ದ ಈ ಸುಮಧುರ ಮಿಲನ ಹರ್ಷ ತ೦ದಿತು.