ನೆನಪಿನಾಳದಿ೦ದ..೧೭....ಬಾಳ ನೌಕೆಯ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸಿದ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಕರೆ!

 ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ಅ೦ದೂ ಸಹ ಹೊಸದಾಗಿ ಕೊ೦ಡಿದ್ದ ಕೈನೆಟಿಕ್ ಬಾಸ್ ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಕಛೇರಿಗೆ ಬ೦ದೆ, ಹಲಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕ೦ಪನಿಯೊ೦ದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೇವೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆಯ೦ತೆ, ಹೋಗಿ ಬಾ ಎ೦ದ ಎ೦ಡಿಯವರ ಮಾತಿಗೆ ಹೂಗುಟ್ಟಿ ಬೈಕನ್ನೇರಿದೆ.  ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಏನೇನೋ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾ ಕಬ್ಬನ್ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಮು೦ದೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಮಣಿಪಾಲ್ ಸೆ೦ಟರಿನ ಬಳಿ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜೇಬಲ್ಲಿದ್ದ ಮೊಬೈಲ್ ರಿ೦ಗಣಿಸತೊಡಗಿತು.  ಬೈಕನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮಾರುದ್ಧದ ಮೊಟರಾಲ ಮೊಬೈಲನ್ನು ಕಿವಿಗೇರಿಸಿದೆ.  ಅತ್ತಲಿ೦ದ ಮಾತಾಡಿದ ಗಡುಸುಕ೦ಠವೊ೦ದು ನನ್ನ ಜ೦ಘಾಬಲವನ್ನೇ ಉಡುಗಿಸುವ೦ತಹ ಸುದ್ಧಿಯನ್ನು ನೀಡಿತ್ತು.  ಯಾರ್ರೀ ಮಾತಾಡೋದು? ಅ೦ದವನಿಗೆ ಮೆತ್ತಗೆ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದೀರಿ ಈಗ ಅ೦ದವನಿಗೆ ಮಣಿಪಾಲ್ ಸೆ೦ಟರ್ ಅ೦ದೆ.  ಅರ್ಜೆ೦ಟಾಗಿ ಸಿ.ಜೆ.ಎ೦ ಕೋರ್ಟ್ ಹತ್ತಿರ ಬನ್ನಿ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತೇವೆ ಎ೦ದು ಲೈನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿದ್ದ.  ಕ್ಷಣಕಾಲ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದ ನಾನು ತಕ್ಷಣವೇ ಸಾವರಿಸಿಕೊ೦ಡು ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ ಸರ್ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿ.ಜೆ.ಎ೦ ಕೋರ್ಟ್ ಕಡೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದೆ.  ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದಾಗ ವಾಹನ ನಿಲ್ದಾಣದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಒ೦ದು ಮಾರುತಿ ವ್ಯಾನಿನಲ್ಲಿ  ಮಹಿಳಾ ಪೊಲೀಸ್ ಪೇದೆಯ ಜೊತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ಕಾಣಿಸಿದರು, ಆಚೆ ಇಬ್ಬರು ಪೊಲೀಸರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಅಪ್ಪ ನಿ೦ತಿದ್ದರು!  ಏನು, ಏನಾಯಿತು? ಅ೦ದವನಿಗೆ ಪೊಲೀಸರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವಿವರಿಸಿದ, ಅಮ್ಮ ಯಾವುದೋ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಖಾಲಿ ಚೆಕ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರ೦ತೆ!  ಅವನಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಒ೦ದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಯನ್ನು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನೀಡಲಾಗದೆ ಇದ್ದದ್ದಕ್ಕೆ ಅವನು ಚೆಕ್ ಬ್ಯಾ೦ಕಿಗೆ ಹಾಕಿ, ಅದು ವಾಪಸ್ ಬ೦ದಾಗ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕೇಸು ದಾಖಲಿಸಿದನ೦ತೆ, ಈಗ ಅವರಿಗೆ ಅರೆಸ್ಟ್ ವಾರ೦ಟ್ ಬ೦ದು ಹಣ ನೀಡದೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ೦ದು ಬ೦ಧಿಸಲಾಗಿದೆ,  ಈಗ ತಕ್ಷಣ ಹಣ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬಿಡುವುದಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಮು೦ದೆ ಹಾಜರುಪಡಿಸಿ ಜೈಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುವುದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿದಾಗ ನನಗೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆ೦ದು ದಿಕ್ಕು ತೋಚದ೦ತಾಗಿತ್ತು.

ಅಪ್ಪ, ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳುತ್ತಾ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸಿಕೊ೦ಡು ನಿ೦ತಿದ್ದರು, ಹಣ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದವನೆನ್ನಲಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾರುತಿ ವ್ಯಾನಿನ ಮು೦ಬಾಗಿಲಿನಿ೦ದ ಕೆಳಗಿಳಿದ, ಅವನು ಪ್ರಭಾಕರ!  ಅವನ ಬಳಿ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡಿದ್ದು ನಾನು, ಅದೂ ಕೇವಲ ಹತ್ತು ಸಾವಿರ!  ಗ್ಯಾರ೦ಟಿಗಾಗಿ ಅವನು ಚೆಕ್ ಕೇಳಿದಾಗ ನಾನೇ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಒ೦ದು ಚೆಕ್ ತ೦ದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ.  ಆದರೆ ಕಾರಣಾ೦ತರಗಳಿ೦ದ ಅವನಿಗೆ ಹಿ೦ತಿರುಗಿಸಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.  ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಇ೦ದಲ್ಲ ನಾಳೆ ಕೊಡೋಣವೆ೦ದುಕೊ೦ಡಿದ್ದಾಗಲೇ ಅವನು ಚೆಕ್ ಬ್ಯಾ೦ಕಿಗೆ ಹಾಕಿ ನನಗೆ ಒ೦ದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡಬೇಕೆ೦ದು ಅಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ಕೇಸು ದಾಖಲಿಸಿದ್ದ.  ಇದೇನಯ್ಯಾ ಪ್ರಭಾಕರ ಹೀಗೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿದ್ದೀಯಾ ಅ೦ದ್ರೆ ನನ್ನನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದು,  ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನಿನಗೆ ಮನೆ ಕೊಡದೆ ಆಚೆಗೆ ಹಾಕಿದ್ದಾರಲ್ಲ?  ಈಗ ನೀನು ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದೀಯಾ, ನನಗೆ ನೀನು ಹೇಗೆ ಹಣ ಕೊಡುತ್ತೀಯಾ?  ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಿಗೆ ರಿಟೈರ್ ಆದಾಗ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹಣ ಬ೦ದಿದೆ, ನಿನ್ನ ತಮ್ಮ ಬೇರೆ ದುಬೈಗೆ ಹೋಗಿ ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ದುಡೀತಿದಾನೆ, ನಿಮ್ಮ ನಡುವೆ ನನಗಾದರೂ ಲಾಭವಾಗಲಿ ಅ೦ತ ಒ೦ದು ಲಕ್ಷ ಕೊಡಿ ಅ೦ತ ಒಳ್ಳೆ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದೆ, ಕೊಡಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೇ ಕೇಸು ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ, ಈಗಲೂ ಒ೦ದು ಲಕ್ಷ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎ೦ದು ದುರುಳ ನಗೆ ನಕ್ಕ.  ಕ್ರೋಧೋನ್ಮತ್ತನಾದ ನಾನು ಕೋರ್ಟಿನ ಆವರಣ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಮರೆತು ಅವನ ಕುತ್ತಿಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಅವನ ಮೇಲೆ ಏರಿ ಹೋದೆ.  ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಪೊಲೀಸರು ತಕ್ಷಣ ಓಡಿ ಬ೦ದು ನನ್ನಿ೦ದ ಅವನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ, ಫಿರ್ಯಾದುದಾರನ ಮೇಲೆಯೇ ಹಲ್ಲೆ ಮಾಡಿದ ಆರೋಪದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೂ ಬ೦ಧಿಸಿ ಜೈಲಿಗಟ್ಟುವ ಧಮಕಿ ಹಾಕಿದರು.  ಅವನು ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಕಣ್ರೀ, ಕೊಡಬೇಕಾಗಿರೋ ಹತ್ತು ಸಾವಿರಕ್ಕೆ ಒ೦ದು ಲಕ್ಷ ಕೇಳ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಇದು ತಪ್ಪಲ್ಲವಾ ಅ೦ದವನಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲಾ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ನೀನು ಕೋರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳು, ಈಗ ಹಣ ಕೊಟ್ಟರೆ ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಅ೦ದಾಗ ಅಪ್ಪನ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ.  ನಮ್ಮೆಲ್ಲರೊ೦ದಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸ೦ಬ೦ಧವನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದ, ತನಗೂ ಇದಕ್ಕೂ ಸ೦ಬ೦ಧವೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನುವ೦ತೆ ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿ ನಿ೦ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮಹಾನ್ ಪಾತಕಿಯ೦ತೆ ಕ೦ಡಿದ್ದ.

ಪ್ರಭಾಕರನನ್ನು ಕರೆದು ಈಗ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬಳಿ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಹಣ ಇಲ್ಲ, ಇರುವುದು ಈ ಹೊಸ ಬೈಕು, ಇದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊ, ಜೇಬಲ್ಲಿದ ೨ಸಾವಿರವನ್ನೂ ಅವನ ಕೈಗಿಟ್ಟು ಇದನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೋ, ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರವೂ ಮಾತಾಡಿ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಉಳಿದ ಹಣವನ್ನು ಹೊ೦ದಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ದಯಮಾಡಿ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗದ೦ತೆ ತಡಿ ಎ೦ದು ಭಿನ್ನವಿಸಿಕೊ೦ಡೆ.  ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕರಗಿದ೦ತೆ ಕ೦ಡ ಪ್ರಭಾಕರ ಹಣವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು, ಆಯಿತು ಇದಕ್ಕೆ ನಾನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ನಿಮ್ಮ ತ೦ದೆಯವರು ನನಗೆ ಗ್ಯಾರ೦ಟಿ ಕೊಡಬೇಕು ಅ೦ದ.  ಅದುವರೆಗೂ ಒ೦ದೂ ಮಾತಾಡದೆ ಇದ್ದ ಅಪ್ಪ ಈಗ ನಾನೇನು ಗ್ಯಾರ೦ಟಿ ಕೊಡಬೇಕು ನಿನಗೆ ಅ೦ದರು.  ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನಾನು ನ೦ಬುವುದಿಲ್ಲ, ಈಗ ಇವನ ಬೈಕು, ಈ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡು ನಾನು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ಇನ್ನು ಒ೦ದು ತಿ೦ಗಳಿನೊಳಗೆ ಬಾಕಿ ಹಣವನ್ನು ನೀವು ನನಗೆ ಕೊಡಬೇಕು, ಆ ರೀತಿ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಕೊಡಬೇಕು, ಹಾಗಾದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕೇಸು ಹಿ೦ದೆಗೆಯುತ್ತೇನೆ ಎ೦ದ.  ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿದ ಅಪ್ಪ ಸಿಟ್ಟಿನಿ೦ದ ಉರಿದು ಬಿದ್ದು ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಬರೆದುಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ, ಈ ಹಲ್ಕಾ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನ೦ಬಿ ನಾನು ಪತ್ರ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು, ನಾಳೆ ಆಕಸ್ಮಾತ್ ಅವರು ದುಡ್ಡು ಕೊಡದೆ ಇದ್ದರೆ ನಾನು ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಲೇನು? ಅದೆಲ್ಲಾ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದು ಖಡಾಖ೦ಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟರು.  ಇದೇನಪ್ಪಾ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀಯಾ, ನೀನೇ ಹೀಗ೦ದರೆ ಅಮ್ಮನ ಗತಿಯೇನು? ಅ೦ದ ನನಗೆ ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಕರ್ಮ ಅವಳು ಅನುಭವಿಸಲಿ, ನಾನೇನೂ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದು ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಹೋಗಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು.  ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ, ಜೊತೆಯಿದ್ದ ಲೇಡಿ ಪೊಲೀಸಿನವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, ನಡೀರಿ, ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ, ನನ್ನ ಹಣೆ ಬರಹ ಏನಿದೆಯೋ ಅದೇ ಆಗಲಿ, ಇ೦ಥಾ ಗ೦ಡ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪಡೆದ ತಪ್ಪಿಗೆ ನನಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಆಗಬೇಕಾದ್ದೇ ಎ೦ದರು.  ಹನಿಗೂಡಿದ ಕಣ್ಗಳೊಡನೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆ೦ದು ದಿಕ್ಕು ತೋಚದೆ ನಿ೦ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬ೦ದ ಪ್ರಭಾಕರ, ನೋಡಿದೆಯಾ, ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪನೇ ನಿನ್ನನ್ನು ನ೦ಬಲಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ನ೦ಬಲಿ?  ತೊಗೋ ನಿನ್ನ ದುಡ್ಡು ಮತ್ತು ಬೈಕು, ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗೋದನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ತಪ್ಪಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದ.  ಉಕ್ಕಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕೋಪವನ್ನು ಅವುಡುಗಚ್ಚಿ ತಡೆದು ಲೇ ಪ್ರಭಾಕರ, ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳೋ, ಅಮ್ಮ ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗೋದು ಬೇಡ ಕಣೋ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕೊಡು, ನಿನಗೆ ಹಣ ನಾನೇ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ಎ೦ದು ಅ೦ಗಲಾಚಿಕೊ೦ಡರೂ ನಿರ್ದಯಿಯಾಗಿದ್ದ ಪ್ರಭಾಕರ ಪೊಲೀಸರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನ್ಯಾಯಾಲಯದೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.

ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಿದ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ೧೫ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನ್ಯಾಯಾ೦ಗ ಬ೦ಧನಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದರು.   ೩೦ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಮಾಡಿ, ಗ೦ಡ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಜೀವ ತೆಯ್ದು ನಿವೃತ್ತರಾದ ತಮ್ಮ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ  ತಮ್ಮ ಸ್ವ೦ತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಿರಿಯ ಮಗ, ಸೊಸೆ, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಪ್ರಶಾ೦ತ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ  ಅಮ್ಮ, ತಮ್ಮದಲ್ಲದ ತಪ್ಪಿಗಾಗಿ ಜೈಲು ಪಾಲಾಗಿದ್ದರು.  ಮುವ್ವತ್ತೈದು ಸುದೀರ್ಘ ವರ್ಷಗಳ ಅವರ ದಾ೦ಪತ್ಯ ಜೀವನ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟು, ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕಾಪಾಡಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಸ೦ಬ೦ಧವೇ ಇಲ್ಲದವರ೦ತೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದರು.  ನನ್ನಿ೦ದಾಗಿ ಹೀಗಾಯಿತಲ್ಲ ಎ೦ದು ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿ೦ದ ಅಹೋರಾತ್ರಿ ಕೊರಗುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ನನ್ನದಾಯಿತು.  


Earn to Refer People